بیع (ریشه)

ریشه «بیع» (BYˁ)؛ مبادله، خرید و فروش؛ بیعت کردن. این ریشه و مشتقاتش 14 بار در قرآن کریم آمده است. گفتنی است واژه «بِیَع» که جمع بیعۀ به‌معنای صومعه است، سریانی بوده و با بیضه عربی در ارتباط است (صومعه‌های مسیحیان دارای گنبدهایی تخم‌مرغی شکل بوده است).

معنای لغوی

بيع‏: فروختن. راغب در مفردات گويد: بيع دادن جنس و اخذ قيمت و شراء دادن قيمت و گرفتن جنس است. «وَ أَحَلَّ اللَّهُ‏ الْبَيْعَ‏ وَ حَرَّمَ الرِّبا» (بقره: 275) (قاموس قرآن، ج1، ص253).

ساخت‌های صرفی در قرآن

بایَعَ (فعل باب مفاعله): 6 بار

تَبایَعَ (مفعل با تفاعل): 1 بار

بَیع (اسم): 7 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	بایَعَ	بایَعَ	بایَعَ	بيع‏: فروختن		قاموس قرآن، ج‏1، ص: 253
آفروآسیایی	*bayVʕ-	بیع	trade	تجارت
سامی	*bVyVʕ-	بیع	'sell'	"فروش"
عربی	byʕ	بیع

منابع

بیع (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2