عذب (شیرین)

ریشه «عذب» (ˁD̠B)؛ شیرین، گوارا. این ریشه 2 بار در قرآن به‌کار رفته است.

معنای لغوی

عذب: گوارا. «هذا عَذْبٌ‏ فُراتٌ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ» (فرقان: 53) (قاموس قرآن، ج4، ص308).

ساخت‌های صرفی در قرآن

عَذب (اسم): 2 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	لاتین
آفروآسیایی باستان	ˁVǯimb	عژیمب		شیرین بودن	be sweet		Orel, 256 (no. 1146)
سامی باستان	ˁVd̠ub	عذوب		شیرین بودن	be sweet	*b seems to be a regular Sem reflex of HS cluster *-mb-
عبری							Gesenius,
اوگاریتی							DelOlmo,
آرامی	ˁdb	عدب		قرعه، بهره، مقدار زیاد	lot		Hoftijzer, 827
سریانی							PayneSmith,
مندایی							Macuch,
فنیقی							Krahmalkov,
اکدی/آشوری							Black,
حبشی							Leslau,
سبائی							Beeston,
عربی	عَذب			شیرین			مشکور، 553 Zammit, 283-284

منابع

عذب (واژگان)

منابع ریشه شناسی