غلوش، راغب مصطفی

راغب مصطفی غلوش(زادۀ 1317– درگذشتۀ 1394)؛ قاری برجسته مصری. راغب مصطفی غلوش متولد 1317 هجری شمسی در روستای برما واقع در استان غربیه مصر بود. او را یکی از برجسته‌ترین قاریان جهان اسلام در عصر حاضر و حلقه اتصال قاریان کنونی با نسل قاریان برجسته پیشین همچون مصطفی اسماعیل می‌دانند. به او لقب «افلاطون لحن قرآنی» را داده‌اند و وی را از نادر قاریانی می‌دانند که توانست در سنین پیری همچنان شادابی و کیفیت در تلاوت قرآن را ادامه دهد. وی در سال 1394 پس از طی دوران بیماری درگذشت و در زادگاهش به خاک سپرده شد.

زندگینامه

راغب مصطفی غلوش در سال ۱۳۱۷ هجری شمسی در روستای «برما» واقع در استان غربیه مصر متولد شد و در خانواده‌ای قرآنی پرورش یافت. غلوش در نوجوانی کل قرآن را حفظ کرد و از ۱۶ سالگی با حضور در محافل مختلف قرآن تلاوت می‌کرد. این قاری نامدار مصری در ۲۴ سالگی قرائت قرآن را در رادیو و تلویزیون مصر به صورت رسمی آغاز کرد. راغب مصطفی چند سال پس از حفظ قرآن به کانون علوم قرآنی مصر، شهر طنطا رفت و به مؤسسه و آکادمى قرائات در مسجد احمدى مصر پیوست و به گفته خود او، توانست «یک نمونه عالى از استاد مصطفى اسماعیل» را در این مسجد ارائه دهد. اما نقطه اوج فعالیت قرآنی غلوش زمانی رقم خورد که در دوران سربازی، موفق شد در مسجد مشهور امام حسین (ع) قاهره به تلاوت قرآن بپردازد. مدیر رادیوی مصر از کسانی بود که به این مسجد رفت‌و‌آمد می‌کرد. اهالی مسجد از او خواستند تا به شیخ راغب کارت عضویتی بدهد تا بتواند به رادیو برود و نوای تلاوتش را به گوش مصریان و خیلی از مخاطبان خارجی رادیو مصر برساند. راغب غلوش، از آن به بعد به مدت بیش از ۳۰ سال متوالى براى تلاوت آیات قرآن به کشورهاى مختلف جهان از جمله کشورهای حاشیه خلیج فارس به ویژه امارات و کویت و ایران سفر کرد. وی در 15 بهمن 1394 پس از طی دوران سخت بیماری درگذشت و عصر همان روز در زادگاهش روستای «برما» واقع در شهر «طنطا» مرکز استان «الغربیه» مصر به خاک سپرده شد.

جایگاه غلوش در تلاوت

غلوش را یکی از نامداران حوزه تلاوت می‌خوانند. غلوش نه تنها در دنیای اسلام و ایران، بلکه در سراسر جهان مشهور و شناخته‌شده و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود. از او با عناوینی همچون «افلاطون لحن قرآنی» و «جوان‌ترین قاری عصر طلایی» در مصر یاد می‌شود. او را رابط نسل کنونی قاریان با نسل مصطفی اسماعیل و منشاوی می‌دانند که با درگذشتش این حلقه وصل از بین رفت. غلوش به سبک مصطفی اسماعیل سیاق جدیدی داد و ابتکارات، ابداعات و تغییرات بی‌سابقه در لحن و طنین قرائت به سبک اسماعیل ایجاد کرد که پیش از وی سابقه نداشته است. هر قاری معمولاً پس از رسیدن به سن ۶۰ سالگی دوره جدید پس‌رفت را آغاز می‌کند و پس از این سن شمارش معکوس کاهش کیفیت صدا به تناسب کاهش سلامتی قاری شروع می‌شود، اما وی استثنایی بر این قاعده بود به طوری که پس از سن ۶۰ سالگی مانند یک جوان قرائت می-کرد.

مصطفی غلوش در کلام رهبری

آیت الله خامنه‌ای در ۲۰ بهمن‌ماه ۶۸ خاطره‌ای از غلوش را در بیانات خود در دیدار با قاریان نقل کردند که بدین شرح است: «من از این شیخ راغب مصطفى خاطره‌یى دارم که بد نیست آن را براى شما بگویم. ما حدود سال‌هاى ۴۶ یا ۴۷ – یعنى تقریباً بیست و یکى دو سال قبل از این – در مشهد دنبال خواندن شیخ مصطفى اسماعیل در رادیوهاى کشورهاى عربى – مخصوصاً رادیو مصر – به دقت مى‌گشتیم تا بلکه خواندن او را پیدا کنیم. البته نوارهایش هم در بازار نبود و در ایران هم رادیو قرآن وجود نداشت و ما مجبور بودیم از رادیوهاى خارجى گوش کنیم. ما عاشق تلاوت شیخ مصطفى اسماعیل بودیم. تلاوت‌هاى او را پیدا مى‌کردیم و گوش مى‌کردیم. در آن زمان رفیقى داشتم – مرحوم آقا جعفر – که آقایان او را مى‌شناسند. آن هم با من همین‌طور پاى رادیو مى‌نشست و گوش مى‌کرد. یک روز من را دید و گفت: امروز در رادیوى مصر، صداى پسر شیخ مصطفى اسماعیل را پیدا کردیم! گفتم: چه طور، از کجا فهمیدى پسرش است؟ گفت: نام او راغب مصطفى است که پسر شیخ مصطفى اسماعیل مى‌باشد! (او را به نام غلوش نمى‌شناخت). رفیق من، صداى فرزند مصطفى اسماعیل را ضبط کرده بود. من که گوش کردم، گفتم که قاعدتاً باید همان پسر شیخ مصطفى اسماعیل باشد؛ چون صدایش شبیه شیخ مصطفى اسماعیل است! تلاوت هم، تلاوت همان آیات معروف بود: «وَ اسْتَمِعْ يَوْمَ يُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَكانٍ قَريبٍ: و روزى كه منادى از جايى نزديك ندا درمى‏دهد، به گوش باش‏» (ق/ 41).