ویراستار
۳٬۲۷۴
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «'''ریشه «سبح»'''؛ این ریشه بهمعنای حرکت سریع در آب یا هواست و از آن، مفهوم «تسبیح» ساخته شده است. مشتقات این ریشه در قرآن کریم 92 مورد است. == معنای لغوی == ریشه «سبح»، بنابر قول لغویون، به معنای حركت سريع در آب يا هواست. این ریشه و مشتقاتش 92 بار در...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ریشه «سبح»'''؛ این ریشه بهمعنای حرکت سریع در آب یا هواست و از آن، مفهوم «تسبیح» ساخته شده است. مشتقات این ریشه در قرآن کریم 92 مورد است. | [[پرونده:ماده سبح.jpg|جایگزین=ماده سبح|بندانگشتی|ماده سبح]] | ||
'''ریشه «سبح» (SBḤ)'''؛ این ریشه بهمعنای حرکت سریع در آب یا هواست و از آن، مفهوم «تسبیح» ساخته شده است. مشتقات این ریشه در قرآن کریم 92 مورد است. | |||
== معنای لغوی == | == معنای لغوی == | ||
ریشه «سبح»، بنابر قول لغویون، به معنای حركت سريع در آب يا هواست. این ریشه و مشتقاتش 92 بار در قرآن کریم کاربرد یافتهاند<ref>[https://iqna.ir/007ChZ «مصاديق تسبيح خداوند در قرآن» به روايت وبلاگ «صحيفه سعادت»]</ref><ref>[https://iqna.ir/006ztX «بررسی مصاديق تسبيح خداوند» به روايت وبلاگ «برگی از آفتاب»]</ref>. | ریشه «سبح»، بنابر قول لغویون، به معنای حركت سريع در آب يا هواست. این ریشه و مشتقاتش 92 بار در قرآن کریم کاربرد یافتهاند<ref>[https://iqna.ir/007ChZ «مصاديق تسبيح خداوند در قرآن» به روايت وبلاگ «صحيفه سعادت»]</ref><ref>[https://iqna.ir/006ztX «بررسی مصاديق تسبيح خداوند» به روايت وبلاگ «برگی از آفتاب»]</ref>. | ||
از این ریشه، علاوه بر صورتهای ثلاثی مجرد، باب تفعیل آن بهصورت «تسبیح» بهکار میرود. تسبیح که مصدر فعل «سَبَّحَ» است، به معناى منزه داشتن است؛ منزه داشتن خدا از هر آنچه که مستلزم نقص و ناسازگارى با ساحت کمال الهی است<ref>[https://iqna.ir/00FMOM هنگام خواب چه سوره هایی را بخوانیم]</ref>. در فرهنگ قرآن مجيد، تسبیح به معنای تنزيه «تنزيه الحق عن نقائص الامكان و الحدوث» و منزه داشتن حق جل وعلا از نقايص امكان و نشانههای حدوث است<ref>[https://iqna.ir/007ChZ «مصاديق تسبيح خداوند در قرآن» به روايت وبلاگ «صحيفه سعادت»]</ref>. همچنین تسبیح به مهرههای به رشته كشيدهای | از این ریشه، علاوه بر صورتهای ثلاثی مجرد، باب تفعیل آن بهصورت «تسبیح» بهکار میرود. تسبیح که مصدر فعل «سَبَّحَ» است، به معناى منزه داشتن است؛ منزه داشتن خدا از هر آنچه که مستلزم نقص و ناسازگارى با ساحت کمال الهی است<ref>[https://iqna.ir/00FMOM هنگام خواب چه سوره هایی را بخوانیم]</ref>. در فرهنگ قرآن مجيد، تسبیح به معنای تنزيه «تنزيه الحق عن نقائص الامكان و الحدوث» و منزه داشتن حق جل وعلا از نقايص امكان و نشانههای حدوث است<ref>[https://iqna.ir/007ChZ «مصاديق تسبيح خداوند در قرآن» به روايت وبلاگ «صحيفه سعادت»]</ref>. همچنین تسبیح به مهرههای به رشته كشيدهای كه به هنگام ذكر در دست میگيرند، اطلاق میشود<ref>[https://iqna.ir/006ztX «بررسی مصاديق تسبيح خداوند» به روايت وبلاگ «برگی از آفتاب»]</ref>. | ||
== ساختهای صرفی == | == ساختهای صرفی == | ||
خط ۱۶۱: | خط ۱۶۲: | ||
[[منابع ریشه شناسی]] | [[منابع ریشه شناسی]] | ||
== ارجاعات == | |||
[[رده:ریشه شناسی واژگان قرآن]] |