ویراستار
۲٬۳۴۹
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «'''ریشه «بقع»''' (BQˁ)؛ زمین مرتفع. این ریشه تنها 1 بار در قرآن آمده است. == معنای لغوی == بُقعه: محلّ. قسمتى از زمين «نُودِيَ مِنْ شاطِئِ الْوادِ الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبارَكَةِ» (قصص: 30). قاموس گويد: بقعه (بضم اوّل و گاهى بفتح آن) تكّهاى از...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|