تین (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «تین» (TĪN)؛ انجیر. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

تِين: انجير. وَ التِّينِ‏ وَ الزَّيْتُونِ وَ طُورِ سِينِينَ‏ (تين 1): قسم بانجير و زيتون و طور سينا (قاموس قرآن، ج1، ص299).

ساخت‌های صرفی در قرآن

تین (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن تین تین تین تِين: انجير قاموس قرآن، ج‏1، ص: 299
آفروآسیایی *tiʔ(i)n- تءن fig-tree درخت انجیر 0
سامی *tiʔin- تءن 'fig-tree' 'درخت انجیر' 0
اکدی tittu, tiʔittu, pl. tīnātu تِتتُ\ تِءِتتُ\  تِنَتُ 'Feige(nbaum)' lex., tiʔu 'Feige' SB درخت انجیر- انجیر (AHw, 1363)
عبری tǝʔēnā تءِنَ 'fig, ficus Carica' «انجیر، انجیر سیاه» (HAL, 1675)
آرامی یهودی tēnǝtā تِنتَ 'fig, ficus Carica' «انجیر، انجیر سیاه» (HAL, 1675)
سریانی teʔttā, pl. tēʔnē تِءتتَ\ تِءنِ 'fig, ficus Carica' «انجیر، انجیر سیاه» HAL, 1675)
مندایی tina تِنَ 'fig-tree' درخت انجیر (DM, 486)
عربی tīn- (coll.) تین (اسم جمع) 'figue', tīnu-l-ʔafranǯi 'espèce de cactus' انجیر (BK 1, 213)

منابع

تین (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2