هشش (ریشه)
ریشه «هشش» (HŠŠ)؛ تکان دادن (برگ درختان) با چوب. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
هش: قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها وَ أَهُشُ بِها عَلى غَنَمِي طه: 18. هشّ يعنى تكان برگ درختان تا بريزند.
راغب گويد: آن قريب است به هزّ در تحريك چيزى. و بر چيز نرم واقع ميشود مثل «هَشَ الورق» تكان دادن برگ. يعنى: گفت آن عصاى من است بآن تكيه ميكنم و با آن بگوسفندانم برگ ميتكانم. اين لفظ فقط يكبار در قرآن عزيز آمده است (قاموس قرآن، ج7، ص155).
ساخت‌های صرفی در قرآن
هَشَّ (فعل مجرد): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | هَشَّ | هَشَّ | هَشَّ | هشّ يعنى تكان برگ درختان تا بريزند. | قاموس قرآن، ج7، ص: 155 | |
| آفروآسیایی | *hus- | هس | grind | آسیاب کردن | ||
| آفروآسیایی | *ʔisVʔ/w- | ءسء | piece of wood | تکه چوب | ||
| سامی | *huš- | هش | 'break into small fragments' | "شکستن به قطعات کوچک" | ||
| سامی | *HVššVʔ- | هششء | 'fir-tree splinter' | "شاخه درخت صنوبر" | ||
| اکدی | e/iššeʔu | ِ/ِششِءُ | ||||
| عربی | hss | هسس | ||||