نبو (ریشه)
ریشه «نبو» (NBW)؛ نبیّ، پیامبر. این ریشه در این معنا 80 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است. بین این ریشه و ریشه «نبأ» ارتباط وجود دارد.
معنای لغوی
نَبِىّ: اين لفظ كه بر وزن فعيل است اگر بمعنى فاعل باشد معنايش خبر دهنده است زيرا كه نبىّ از جانب خدا خبر ميدهد مثل نَبِّئْ عِبادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ حجر: 49 ببندگان من خبر ده كه فقط منم غفور رحيم و نيز از وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِيٍ إِلَّا إِذا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ حج: 52. معلوم ميشود كه نبىّ رسالت دارد نه فقط حامل خبر است.
و اگر بمعنى مفعول باشد معنايش خبر داده شده است كه نبىّ از جانب خدا خبر داده ميشود مثل: نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ تحريم: 3. خداى عليم و خبير بمن خبر داد ولى ظاهرا مراد از آن در قرآن مجيد معناى فاعلى است (قاموس قرآن، ج7، ص7).
ساخت‌های صرفی در قرآن
نَبیّ (صفت فعیل): 75 بار
نُبُوَّة (مصدر): 5 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | نَبیّ | نَبیّ | نَبیّ | پیامبر | قاموس قرآن، ج7، ص: 7 | |
| آفروآسیایی | *nab- | نب | call by name | با نام صدا زدن | ||
| سامی | *nVbVʔ- | نبء | 'call' 1, 'speak' 2, 'nominate' 3 | "صدا زدن" 1، "صحبت کردن" 2، "نامیدن" 3 | ||
| اکدی | nabû 1 | نَبُ | ||||
| عبری | nbʔ 2 | نبء | ||||
| عربی جنوبی | nbʔ 2 | نبء | ||||
| گعز | nbb 2 | نبب | ||||
| جبالی | enbe 3 | ِنبِ | ||||
| سقطری | nbʔ 3 | نبء |
نیز نگاه کنید: نبأ (ریشه)