منع (ریشه)

ریشه «منع» (MNˁ)؛ باز داشتن، نگه داشتن. این ریشه 17 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

منع‏: باز داشتن. ضدّ عطا كردن. ما مَنَعَكَ‏ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ‏ اعراف: 12. چه چيز باز داشت اينكه سجده نكنى آنگاه كه امرت كردم؟

مَنُوع‏: مبالغه است يعنى بسيار باز دارنده‏ وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً معارج: 21 چون خير باو رسد بسيار مانع و بخيل است.

مَنَّاعٌ‏ نيز مبالغه است بمعنى شديد المنع‏ مَنَّاعٍ‏ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ‏ قلم: 12 (قاموس قرآن، ج6، ص292).

مَنَعَ (فعل مجرد): 12 بار

مانِع (اسم فاعل): 1 بار

مَنوع (صفت فعول): 1 بار

مَنّاع (اسم مبالغه): 2 بار

مَمنوع (اسم مفعول): 1 بار