فوه (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «فوه» (FWH)؛ دهان. این واژه 13 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

فاه: دهان. همچنين است فوه، فيه، فم. إِلَّا كَباسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْماءِ لِيَبْلُغَ‏ فاهُ‏ رعد: 14. مگر مانند كسيكه دو دستش را بسوى آب باز كرده تا بدهانش برسد.

جمع آن افواه است‏ وَ تَقُولُونَ‏ بِأَفْواهِكُمْ‏ ما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ‏ نور: 15 (قاموس قرآن، ج5، ص213).

ساخت‌های صرفی در قرآن

فا (اسم. جمع: افواه): 13 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن فا فا فا فاه: دهان قاموس قرآن، ج‏5، ص: 213
آفروآسیایی *ʔa-pay- ء-پَی mouth دهان
سامی *pay- فی mouth دهان
اکدی pû (OA pāʔum, pīum) فُ ( فَءُم\ فُِم) 'Mund, Maul, Schnabel von Tieren; Schneide, Schärfe des Schwertes' OAkk on دهان، دهان، منقار حیوانات؛ لبه، تیزی شمشیر [AHw 872-874]
اگاریتی p ف [Aist 251]
فنیقی p-y (with 1 and 3 pron. suff.) ف-ی 'mouth, word' "دهان، کلمه" [T 261]
عبری فَ 'mouth (of man and animals); edge (of a sword)' دهان (انسان و حیوانات)؛ لبه (شمشیر)' [KB 914]; st. constr. pī (likely to preserve a vestige of an oblique case ending)
آرامی SML OLD OFF pm (WARKA pu-um-mi-e), NAB pwm فم

فوم

[HJ 916-917]
آرامی بایبل pūm فُم [KB deutsch 1765]
آرامی یهودی pūmā فُمَ [Ja 1142]; note [Sok 437] päm, det. pymh
سریانی pūmā فُمَ 'os, rostrum (avis), acies (gladii)' دهان، منقار (پرنده)، لبه (شمشیر) [Brock 577]
آرامی جدید MAL t_emma   ثِممَ 'Mund' 'mouth' دهان [Berg 102] TUR fēmo
مندایی puma فُمَ 'mouth, opening' "دهان، باز کردن" [DM 368]
عربی جنوبی SAB f   ف 'voice, authority' "صدا، اقتدار" [SD 43].
عربی fum-un (gen. fim-in, acc. fam-an; constr. fum- and fū- in Nom., fī- in Gen. and fā- in Acc.); also fam-, famm-, fim- فم

فا

فو

فی

[BK 2 635].

منابع

فوه (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2