فلق (ریشه)
ریشه «فلق» (FLQ)؛ شکافتن، سپیده صبح. این ریشه 4 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
فَلَق: (بر وزن فلس) شكافتن. «فَلَقَ الشّىء فَلْقاً: شقّه». فَالِقٌ: شكافنده انفلاق شكافته شدن
فَانْفَلَقَ فَكانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ شعراء: 63. دريا بشكافت و هر قسمتش مانند كوه بزرگى گرديد.
إِنَّ اللَّهَ فالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوى ... انعام: 95. خدا شكافنده دانه و هسته است. فالِقُ الْإِصْباحِ وَ جَعَلَ اللَّيْلَ سَكَناً انعام: 96. شكافنده صبح است و شب را وقت آرامش قرار داده است.
(الْفَلَقْ): قُلْ أَعُوذُ بِرَبِ الْفَلَقِ. مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ. وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ. وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِي الْعُقَدِ فلق 1- 4. فلق (بر وزن فرس) اسم مصدر است بمعنى شكافته شده (قاموس قرآن، ج5، ص202).
ساخت‌های صرفی در قرآن
فَلَق (اسم): 1 بار
فالِق (اسم فاعل): 2 بار
اِنفَلَقَ (فعل باب انفعال): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | فَلَق | فَلَق | فَلَق | فَلَق: شكافتن | قاموس قرآن، ج5، ص: 202 | |
| آفروآسیایی | *pVliḳ- | فلق | split | شکاف | ||
| سامی | *pVliḳ- | فلق | 'kill, slaughter' 1, 'cut' 2 | "کشتن، سلاخی" 1، "بریدن" 2 | ||
| اکدی | palāqu 1 | فَلَقُ | ||||
| عربی | flq | فلق | ||||