فرع (ریشه)
ریشه «فرع» (FRˁ)؛ بالا رفتن، شاخه درخت. این واژه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
فرع: بالا رفتن. «فَرَعَ الجبل: صعده» شاخه درخت را بمناسبت بالا رفتن فرع گفتهاند كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ ابراهيم: 24. مانند درخت پاكيكه ريشهاش در زمين و شاخهاش در آسمان است (قاموس قرآن، ج5، ص163).
ساخت‌های صرفی در قرآن
فَرع (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | فَرع | فَرع | فَرع | فرع: بالا رفتن- شاخه درخت | قاموس قرآن، ج5، ص: 163 | |
| آفروآسیایی | *far- | فر | climb | بالا رفتن | ||
| سامی | *pVrVʕ- | فرع | 'climb' | 'بالا رفتن' | ||
| عربی | frʕ | فرع | ||||