عیب (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «عیب» (ˁYB)؛ عیب، نقصان. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

عيب: نقص. آنچه از خلقت و وضع اصلى كم يا زياد است. فَأَرَدْتُ أَنْ‏ أَعِيبَها كهف: 79. خواستم آنرا معيوب كنم. آن همان خرق و سوراخ كردن كشتى بود كه بوسيله آن عالم انجام شد. اين لفظ تنها يكبار در قرآن مجيد آمده است (قاموس قرآن، ج5، ص71).

ساخت‌های صرفی در قرآن

عَیَبَ (فعل مجرد): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن عَیَبَ عَیَبَ عَیَبَ عيب: نقص قاموس قرآن، ج‏5، ص: 71
آفروآسیایی
آفروآسیایی *ʕibVb- (?) عبب load بار
سامی *ʕ/ɣby عبی be big, thick بزرگ و ضخیم بودن
سامی *ʕib(b)- عب 'load (n.)' "بار"
اکدی ebû ِبُ 'be thick' ضخیم بودن LGz
اگاریتی ɣb-n غب-ن 'fullness' "پر بودن" LGz
عبری ʕby عبی 'be thick' ضخیم بودن LGz
سریانی ʕǝbā عبَ 'thicken' غلیظ کردن
مندایی aba َبَ 'be thick' "ضخیم بودن"
گعز ʕabiy عَبِی 'big' "بزرگ" LGz 55
عربی ʕby II عبی II 'fill a sack', ʔaɣbā 'dense, tangled (tree)'; wʕb 'prendre tout, s'emparer de toute la chose; amasser, amonceler' پر کردن یک کیسه، 'متراکم، درهم (درخت)';  'همه چیز را گرفتن، همه چیز را در دست گرفتن. جمع کردن، انبودنته کردن BK 2 1565

LGz

عربی ʕibb- عِبب-


ارتباط عیب (نقص) با عبئ (بار سنگین)؟

منابع

عیب (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2