صرع (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «صرع» (ṢRˁ)؛ پرت کردن، افتادن. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

صرع: بفتح و كسر (ص) بخاك انداختن. «صَرَعَهُ‏ صَرْعاً: طَرَحَهُ عَلَى الْأَرْضِ» رَجُلٌ‏ صَرِيعٌ‏ يعنى مرد بخاك انداخته شده. قَوْمٌ‏ صَرْعَى‏ يعنى گروه بخاك انداخته شده‏ «فَتَرَى الْقَوْمَ فِيها صَرْعى‏ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ خاوِيَةٍ» حاقة: 7. صرعى جمع صريع است يعنى: آنگروه را بخاك افتاده مى‏بينى گوئى تنه‏هاى نخل سقوط كرده‏اند (قاموس قرآن، ج4، ص123).

ساخت‌های صرفی در قرآن

صَرعَی (اسم، جمع صریع): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن صَرعَی صَرعَی صَرعَی صرع: بفتح و كسر (ص) بخاك انداختن قاموس قرآن، ج‏4، ص: 123
آفروآسیایی *c̣uraʕ- صرع throw, fall پرتاب کردن، افتادن
آفروآسیایی *c̣irVʕ- صرع
سامی *ṣVraʕ- صرع 'throw' 'پرت كردن'
سامی *ṣVraʕ- صرع 'throw' 'پرت كردن'
سقطری ṣer(r) صِر(ر)
عربی ṣrʕ صرع

منابع

صرع (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2