شقو (ریشه)
ریشه «شقو» (ŠQW)؛ شقاوت، بدبختی. این ریشه 12 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
شقو: شقاوت: بدبختى. خلاف سعادت. مصدر آن شقو، شقوة، شقاوت و شقاء آمده است «قالُوا رَبَّنا غَلَبَتْ عَلَيْنا شِقْوَتُنا» مؤمنون: 106. «فَمِنْهُمْ شَقِيٌ وَ سَعِيدٌ» هود: 105 (قاموس قرآن، ج4، ص61).
ساخت‌های صرفی در قرآن
شَقَیَ (فعل مجرد): 4 بار
شَقِیّ (صفت فعیل): 4 بار
اَشقَی (صفت تفضیل): 3 بار
شِقوَة (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | شَقَیَ | شَقَیَ | شَقَیَ | شقو: شقاوت: بدبختى | قاموس قرآن، ج4، ص: 60 | |
| آفروآسیایی | *suḳ- | سق | push, pull | فشار دادن، کشیدن | ||
| سامی | *šVwVḳ- | شوق | 'push' | 'فشار دادن' | ||
| عربی | swq | سوق | ||||