رهو (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «رهو» (RHW)؛ خیس بودن، مرطوب بودن. این واژه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

رهو: گشوده. باز (صحاح) راغب آنرا راه وسيع گفته. طبرسى آنرا ساكن و آرام معنى كرده ولى راغب آنرا نپسنديده است‏ «وَ اتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْواً إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ» دخان: 24. دريا را گشوده بگذار كه آنها غرق شدگانند (قاموس قرآن، ج3، ص130).

ساخت‌های صرفی در قرآن

رَهو (صفت): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن رَهو رَهو رَهو رهو: گشوده- «وَ اتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْواً إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ» دخان: قاموس قرآن، ج‏3، ص: 130
آفروآسیایی *yVrah- ~ *har- (?) یره be wet خیس بودن
سامی *yVrVh- یره 'moisten' "مرطوب کردن"
عبری yrh یره

منابع

رهو (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2