رمح (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «رمح» (RMḤ)؛ نیزه. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

رمح: بضم (ر) نيزه. جمع آن رِمَاح و أَرْمَاح است (اقرب) «لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِماحُكُمْ‏ ...» مائده: 94. خدا حتما شما را با چيزى از صيد امتحان ميكند كه دستها و نيزه‏هاى شما بآن ميرسد. اين كلمه فقط يكبار در قرآن مجيد يافته است (قاموس قرآن، ج3، ص122).

ساخت‌های صرفی در قرآن

رِماح (جمع رُمح): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن رِماح رِماح رِماح رمح: بضم (ر) نيزه قاموس قرآن، ج‏3، ص: 122
آفروآسیایی
سامی *rVmaḥ- رمح 'strike (with a spear)' ضربه زدن (با نیزه)
عربی rmḥ a,1 رمح َ\

منابع

رمح (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2