دکک (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «دکک» (DKK)؛ کوبیدن، ضربه زدن. این ریشه 7 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

دكّ: (بر وزن فلس) كوبيدن. زمين نرم. در صحاح ميگويد: دكّ بمعنى كوبيدن است و «دَكَكْتُ‏ الشَّيْ‏ءَ دَكّاً»

«كَلَّا إِذا دُكَّتِ‏ الْأَرْضُ‏ دَكًّا دَكًّا» فجر: 21 «وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ‏ فَدُكَّتا دَكَّةً واحِدَةً» حاقّه: 14. در اين دو آيه دكّ مصدر استعمال شده است يعنى آنگاه كه زمين بسختى كوبيده و نرم شد (قاموس قرآن، ج2، ص351).

ساخت‌های صرفی در قرآن

دَکَّ (فعل مجرد): 2 بار

دَکّ (اسم): 3 بار

دَکَّة (اسم): 1 بار

دَکّاء (صفت مبالغه): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن دَکَّ دَکَّ دَکَّ دكّ: كوبيدن قاموس قرآن، ج‏2، ص: 351
آفروآسیایی *da/uk- دک beat, pound ضرب و شتم، کوفتن
آفروآسیایی
سامی *duk- دک 'pound' 1, 'beat' 2 "کوفتن" 1، "ضربه" 2
سامی *dik- دک 'flour' آرد- پودر
اکدی dakāk- 1, dāk- 2 دَکَک- \ دَک-
اکدی d/tiktu د/تِکتُ
اگاریتی dk دک
عبری hādēk 1 هَدِک
عربی dkk دکک

منابع

دکک (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2