خلل (میان)

از قرآن پدیا

ریشه «خلل» (H̬LL)؛ میان، بین. این ریشه در این معنا 7 بار به کار رفته است.

معنای لغوی

خَلَل: گشادگى ميان دو چيز. جمع آن خلال است (مفردات- مجمع) فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ‏ خِلالِهِ‏ نور: 43 مى‏بينى باران را كه از ميان ابرها خارج ميشود (قاموس قرآن، ج2، ص296).

ساخت‌های صرفی در قرآن

خِلال (حرف): 7 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن خِلال خِلال خِلال خلل: گشادگى ميان دو چيز قاموس قرآن، ج‏2، ص: 296
آفروآسیایی *ḫVwVl- خول road جاده
سامی *ḫVwVl- خول 'way' 'مسیر'
اکدی ḫūlu خُلُ

منابع

خلل (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2