حفر (ریشه)
ریشه «حفر» (ḤFR)؛ حفره، گودال. این ریشه تنها 2 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
حفر: كندن. حُفْرَة: گودال وَ كُنْتُمْ عَلى شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْها (آل عمران: 103). در لب گودالى از آتش بوديد از آن نجاتتان داد (قاموس قرآن، ج2، ص154).
ساخت‌های صرفی در قرآن
حُفرَة (اسم): 1 بار
حافِرَة (اسم فاعل): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | حُفرَة | حُفرَة | حُفرَة | حفر: كندن | قاموس قرآن، ج2، ص: 154 | |
| آفروآسیایی | *ḥapur- | حفر | pit | گودال | ||
| سامی | *ḥapr- | حفر | 'big well' 1, 'hole, cavity' 2, 'dig' 3 | "چاه بزرگ" 1، "چاله، حفره" 2، "حفاری" 3 | ||
| جبالی | ḥfǝr-et 2 | حفر-ِت | ||||
| عربی | ḥafr- 1, ḥfr i, 3 | حَفر- \ حفر ِ\ |