ابن سبیل

ابن سبیل؛ واژه ای قرآنی به معنای مسافری در راه مانده.

تعریف

ابن سبیل واژه‌ای است قرآنی به معنای مسافر در راه مانده و در دیار غربت، درمانده گشته که نیازمند یاری و احسان است، گرچه در وطن خود توانگر باشد. این اصطلاح هشت بار در قرآن به کار رفته است. بقره 177؛ 215؛ نساء36، اسرا26؛روم 38؛ توبه60؛ انفال 41؛حشر 7

معانی استعمالی در قرآن

ابن سبیل در آیات سوره‌های بقره، نساء، اسراء و روم برای یکی از مستحقان انفاق به طور عام، در سوره توبه به عنوان یکی از مستحقان زکات(صدقات)، در سوره انفال برای یکی از مستحقان خمس و در سوره حشر به عنوان یکی از مستحقان فیء به کار رفته است. اگر چه مذاهب مختلف در تعریف فقهی ابن سبیل اختلافاتی دارند ولی قدر مشترک بین کلیه تعاریف این است که ابن سبیل مسافری است که برای رسیدن به مقصد استطاعت مالی ندارد.(دایره المعارف بزرگ اسلامی، ج 3/ 664)

ارجاعات

این مدخل برگرفته از دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی است و مقاله آن هنوز به طور کامل تدوین نیافته است.