آیه 49 سوره فصلت
لَّا يَسْـَٔمُ ٱلْإِنسَٰنُ مِن دُعَآءِ ٱلْخَيْرِ وَإِن مَّسَّهُ ٱلشَّرُّ فَيَـُٔوسٌ قَنُوطٌ
<< آیه قبل | مشاهده آیه در سوره | آیه بعد >> |
ترجمه مکارم شیرازی
انسان هرگز از تقاضای نیکی (و نعمت) خسته نمیشود؛ و هرگاه شرّ و بدی به او رسد، بسیار مأیوس و نومید میگردد!
ترجمه انصاریان
انسان از درخواست خوشی و رفاه خسته نمیشود، واگر آسیبی به او رسد به شدت مأیوس [و] ناامید میشود؛ (۴۹)
ترجمه فولادوند
انسان هرگز از تقاضاي نيكي (و نعمت) خسته نميشود، و هر گاه شر و بدي به او رسد ماءيوس و نوميد ميگردد. (۴۹)ترجمه الهی قمشهای
آدمی (حریص، از خدا) به دعا دایم تمنّای خیر میکند و هرگز خستگی و سیری ندارد و لیکن اگر به وی شرّ و آسیبی رسد (از رحمت الهی) زود مأیوس و ناامید میگردد. (۴۹)معانی کلمات جدید
(قَنوط = دلسرد)