آیه 36 سوره روم
وَإِذَآ أَذَقْنَا ٱلنَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا۟ بِهَا وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌۢ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ
| << آیه قبل | مشاهده آیه در سوره | آیه بعد >> |
ترجمه مکارم شیرازی
و هنگامی که رحمتی به مردم بچشانیم، از آن خوشحال می‌شوند؛ و هرگاه رنج و مصیبتی بخاطر اعمالی که انجام داده‌اند به آنان رسد، ناگهان مأیوس می‌شوند!
ترجمه انصاریان
و هرگاه به مردم رحمتی [چون نعمت، ثروت، اولاد و امنیت] بچشانیم به آن شادمان می‌شوند، و چون به سبب گناهانی که مرتکب شده اند آسیب و گزندی به آنان رسد، ناگهان ناامید می‌شوند. (۳۶)
ترجمه فولادوند
و هنگامي كه رحمتي به مردم بچشانيم خوشحال ميشوند و هر گاه رنج و مصيبتي به خاطر اعمالي كه انجام داده اند به آنها رسد ناگهان ماءيوس ميشوند. (۳۶)ترجمه الهی قمشه‌ای
و مردم (بر این عادتند که) هر گاه ما رحمتی به آنها چشانیم شاد شده و اگر رنج و بلایی از کرده‌ی خودشان ببینند در آن حال (به جای توبه به درگاه خدا، از رحمتش به کلی) نومید می‌شوند. (۳۶)معانی کلمات جدید
(يَقْنَطونَ = نوميد می‌شوند)